Historia Pawlaków i Kargulów jest powszechnie znana. Znakomita komedia, ze znakomitą obsadą aktorską i ze znakomitymi tekstami. Swoją drogą teksty te były jawną drwiną z PRL-owskiej rzeczywistości. Wydaje się więc, że „Sami swoi”, zresztą podobnie jak inny film – „Miś”, są już przeszłością. Z jednej strony na pewno, bo PRL-u już nie ma, nie ma tej zgrzebnej rzeczywistości ale niestety współczesna rzeczywistość nadal skrzypi. Często skrzypienie to przypomina tamto – PRL-owskie. Pamiętamy partyjnych kacyków, dyrektorów z nomenklatury postawionych na kolejnym „odcinku”.
Wszystko to miało pójść do lamusa. Miało, ale nie poszło. Jako przykład kolejna sytuacja z jednej z firm kolejnych. Nowo powołany prezes państwowej spółki karze pracownika, przenosząc go z jednej funkcji na drugą. Powód tej kary przedstawiony na piśmie to ni mniej, ni więcej – utrata zaufania. Po kilku dniach temu samemu pracownikowi wręcza wypowiedzenie umowy o pracę i znowu pisze to samo, że stracił zaufanie i to, że ów pracownik nie wykonał jego polecenia. Na pytanie – o jakie polecenie chodzi, bo nie przypomina sobie żeby kiedykolwiek odmówił wykonania czegokolwiek, słyszy prezesowską odpowiedź: „to nie ważne, ważne że wypowiadam umowę”.
Pracownik jest członkiem związku zawodowego lecz zakładowa organizacja związkowa nie zostaje powiadomiona o zamiarze rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem, choć obowiązujące prawo (Kodeks pracy) jednoznacznie nakazuje takie postępowanie. Zaskoczony pracownik, Bogu ducha jedynie winny, czuje się tak a może i gorzej niż w PRL-u. Nie może doszukać się czegokolwiek we własnym sumieniu, nie otrzymał żadnych poleceń, dotychczas był nagradzany i doceniany. I z jaką spotyka się zapłatą? Widząc tę niesprawiedliwość jak również arogancję i lekceważenie prawa, ma wątpliwości czy również sąd nie potraktuje go podobnie. Historia ta nie ma na celu poruszenie li tylko emocji. To jest wołanie o przykładne ukaranie współczesnych kacyków, którzy nadal czują chyba specjalną asystencję „czynników wyższych”. Nie można lekceważyć tych sytuacji bo one budują całą rzeczywistość.
Waldemar Bartosz
fot. T. Gutry
Tygodnik Solidarność Świętokrzyska nr 24
